qucaqlaşma — «Qucaqlaşmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duz — is. 1. Xörəyi dada gətirmək üçün ona qatılan kəskin dadlı, şor ağ kristal maddə. Xörək duzu. Daş duzu – bax daşduz. . . Duzu dağlardan daş kəsən kimi kəsirlər ki, belə duza daş duzu deyirlər. H. Z.. Dəniz duzu – dəniz suyunu buxarlandırma yolu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dərağuş — <fars.> köhn.: dərağuş etmək – qucaqlamaq. Qarşısında ağ əlbəsədə Saranın xəyalı çiçəklərə yovuqlaşır, dərağuş edir, Bəhram çəkilir. C. C.. Dərağuş olmaq – qucaqlaşmaq. Gecə yenə Əmiraslan öz vaxtında gəldi qızın yanına. Qapıları, möhkəm… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həmağuş — z. <fars.> Bir birini qucaqlamış halda, qucaqlaşaraq. Həmağuş olmaq – bir birini qucaqlamaq, qucaqlaşmaq. Vaqifi pürmöhnət çox çəkib həsrət; Ta səninlə xəlvət ola həmağuş. M. P. V.. <Xavər Arifə:> Baxdım ki, sevilməyənlər əsla; Layiq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qol-boyun — z. Qucaqlaşaraq, qollarını bir birinin boynuna salaraq. Qolboyun olmaq – qucaqlaşmaq. Dur, qolboyun olaq fürsət var ikən; Nə qəmə, qüssəyə batmaq çağıdır? Q. Z … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sarılmaq — f. 1. Bir şeyin ətrafına, dövrəsinə dolanmaq, dövrələnmək. Gülab ilə sığallanır, sulanır; Baş qoyur, sarılır qulağa zülfün. M. P. V.. <Xanımın> çəhrayı arxalıq sinəsində yarımdairə təşkil edərək qızıl toqqa sarılmış (f. sif.) incə belində… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sarmaşmaq — f. 1. Bir şeyin ətrafına dolanmaq, sarılmaq. Eləmi tikan gülə; Sarmaşıb tikan gülə; Fələk də göz dikibmiş; Mən gözüm dikən gülə. (Bayatı). Dəmirov Əlisanın yay otağını gözdən keçirib: – Doğrudan da gözəldir, – dedi, – sarmaşıqlar qəribə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
